The Cock and the Fox
There were villagers who had a cock. They wanted it to wake them up at dawn.
The cock was kept at the far end of the village.
Not far away, there was a fox that was waiting for a chance to catch the cock.
One day, when there was no one around; the fox went to the cock.
The fox said, “Handsome cock, do you know that your father and I are friends?”
“I remember that your father’s crowing was beautiful; so, your crowing must be great too. Can you crow for me?” the fox asked.
Proudly, the cock agreed to crow for the fox.
When the cock began to crow, the fox jumped up, held the cock in its mouth, and ran away.
The cock was frightened and crowed louder for help.
The villagers heard the voice. “Look, a fox is stealing our cock,” they yelled, took sticks and followed them.
The cock saw the villagers coming to help, it said to the fox, “Do you hear what they said? They won’t let you take me”
“Tell them that I am yours and they will stop following you,” the cock played tricks to the fox. Without thinking, the fox opened its mouth to shout.
At the moment, the cock flew away to the top of a tree. “What a fool you are. I’ll never be yours.”
By then, the villagers caught up with the fox. They beat up the fox and brought the cock back.
“Because of my silliness, I got hurt and lost my food,” the fox said sadly.
“Think carefully before act.”
ไก่โต้งกับสุนัขจิ้งจอก
มีชาวบ้านเลี้ยงไก่โต้งไว้ตัวหนึ่งเพื่อให้มันคอยร้องขันปลุกพวกเขาในเวลาใกล้ฟ้าสาง
ไก่โต้งจึงถูกจัดให้อาศัยอยู่ที่ท้ายหมู่บ้าน
ไม่ไกลกันนัก มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งคอยที่จะจับไก่โต้งตัวนี้กิน
จนวันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกเห็นโอกาสเหมาะ ไม่มีใครจึงเดินรี่ไปหาไก่โต้งทันที
เมื่อไปถึง มันจึงเอ๋ยทักขึ้นว่า “เจ้าไก่โต้งผู้งามสง่า เจ้ารู้ไหมว่าข้ากับพ่อของเจ้าเป็นเพื่อนกัน”
“ข้าจำได้ว่า เสียงขันของพ่อเจ้าช่างไพเราะนัก เจ้าเองก็คงขันได้ไพเราะเช่นกัน เจ้าจะกรุณาขันให้ข้าได้ยินสักนิดได้หรือไม่” สุนัขจิ้งจอกแสร้งขอร้อง
ไก่โต้งได้ยินก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิใจ
เมื่อไก่โต้งเริ่มโก่งคอขัน เจ้าสุนัขจิ้งจอกซึ่งรออยู่รีบกระโดดขึ้นคาบไก่โต้งไว้แล้ววิ่งหนีไป
ไก่โต้งตกใจ พยายามขันเสียงดังหวังให้ชาวบ้านได้ยิน
เมื่อชาวบ้านได้ยินเสียงร้องของไก่โต้ง “ดูนั่น! หมาจิ้งจอกกำลังคาบไก่ของเราวิ่งหนีไปแล้ว” ชาวบ้านตะโกนบอกกัน แล้วต่างพากันคว้าท่อนไม้ออกวิ่งไล่ตามไป
เมื่อไก่โต้งเห็นชาวบ้านวิ่งตามมา มันจึงหันมาบอกเจ้าสุนัขจิ้งจอกว่า “เจ้าได้ยินที่พวกเขาพูดกันหรือไม่ ว่าจะไม่ยอมให้เจ้าเอาข้าไป”
“ทำไมเจ้าไม่ร้องบอกพวกเขาไปว่า ข้าเป็นไก่ของเจ้า พวกเขาจะได้เลิกตาม” ไก่โต้งใช้อุบายหลอก โดยไม่ทันคิดไตร่ตรอง เจ้าสุนัขจิ้งจอกรีบเปิดปากเพื่อตะโกนทันที
จังหวะนั้นเอง เจ้าไก่โต้งรีบบินหนีไปเกาะที่กิ่งไม้แล้วหันมาพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาเสียจริง ข้าไม่มีวันเป็นของเข้าหรอก”
พอดีกับที่ชาวบ้านวิ่งมาถึง ต่างช่วยกันทุบตีเจ้าสุนัขจิ้งจอกเป็นการใหญ่ ก่อนที่จะอุ้มไก่โต้งกลับไป
สุนัขจิ้งจอกได้แต่คร่ำครวญว่า “ข้าต้องมาเจ็บตัว แถมอดกินเจ้าไก่โต้งนั่น เพราะความเบาปัญญาของตัวข้าเองแท้ ๆ ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คิดให้รอบคอบก่อนลงมือทำ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น